مشق عشق میکنم .۱۱

خیلی از اون روزهای اول وارد شدن امیر به زندگیم چیزی یادم نیست .

خواهر و مادرش آمدند و رفتند و قرار بعدی شد وقتی که بابا هم باشه .

....

روز خواستگاری رسید.

امیر به همراه پدر و مادر و خواهرش اومده بودند .

مامان هیچ وقت دوست نداشت موقع خواستگاری من توی اتاق قایم شم و بعد منو صدا بزنه و یا چای ببرم .

میگفت مثل مهمونی های همیشگی باش . از اول حضور داشته باش و توی پذیرایی کمکم کن .

آمدند و نشستند و بابا مثل همیشه خشک بود .

....

اصلا بابا با ازدواج من با شیرازی مخالف بود . نا اینکه شیرازی ها بد باشند . ولی دوست نداشت من شیرازی شم . با توجه به اینکه یه خواستگار پر و پا قرص بوشهری هم داشتم که همه شرایطش عالی بود .

من خودم هم خیلی دوست نداشتم با شیرازی وصلت کنم .

اول اینکه من میدونستم جنوبی ها بسیار زن دوستند و لارج .

و خوب شیرازی ها با همه خوبیشون توی این مورد کمی با ما تفاوت داشتند .

و یه سری چیزهای جزییه دیگه .

ولی بابا خیلی مخالف بود از همون روز اول .

....

من روم نمیشد سرم رو بلند کنم تا بتونم چهره امیر رو ببینم . تا وقتی که برای پذیرایی کمک مامان رفتم و میوه رو جلوش گرفتم .

به من نگاه کرد و لبخندی زد و من هم  با لبخندی جواب دادم .

به دلم نشست .

صحبتهای عادی در حد آشنایی دو تا خانواده زده شد و قرار شد مریم خواهر امیر تماس بگیره تا ببینه با میخواهیم قراره بعدی باشه یا نه ؟

 ....

بعد از رفتنشون بابا و مامان  با من صحبت کردند و من هم گفتم تا اینجا خوب بوده من نظرم منفی نیست . خودش و خانواده اش به دلم نشستند ولی خوب هنوز هیچی از هم نمیدونیم . فقط ظاهرها خوب بودند .

مامان همنظرش همین بود ، ولی بابا نه .

من به بابا گفتم شما اجازه بده بیان اگر چیز منفی بود مطمئن باش من حرفت رو گوش میکنم .

....

جلسه های دوم و سوم گذاشته شد و من یک بار با امیر صحبت کردم و به خانواده ام گفتم خوبه وباید بیشتر با هم باشیم .

بابا گفت : بهشون همین الان بگو نه .

مگه من توی خونه چی برات کم گذاشتم . مگه من بهت محبت نمیکنم .برات آرزوها دارم . نقشه ها کشیدم برات .

احساس کردم بابا حس میکنه من میخوام ازشون جدا شم و از این ناراحته . بهش حق دادم . یه حس بود برای بابا . اینکه دخترش رو دارند ازش میگیرند .

و من با بابا چقدر صحبت کردم . از اینکه من همیشه دخترشم و مال اون و مامانم . بهش گفتم مطمئن باش هیچ وقت به کسی اجازه نمیدم حتی من رو به فامیل همسرم صدا بزنند حالا اون همسر میخواد امیر باشه یا یه نفره دیگه . من همیشه همینم فرزند تو و مامان .

....

امیر خوب بود . خیلی خوب .

چهره ای خوب داشت . خانواده ای مهربان .

و از لحاظ فکری تقریبا به هم نزدیک بودیم .

شغل خیلی خوبی با در آمدی عالی داشت . صدای خیلی خوبی هم داشت .

....

مامان شروع کرده بود به تحقیق . با کمک یکی از دوستاش که فامیل خیلی دور ما هم میشد و مامان به راز داریش مطمئن بود .

....

چند روزی بود که هر چی به محل کار بابا و یا خونه اش زنگ میزدیم نمی تونستیم باهاش ارتباط برقرار کنیم .

همکاراش میگفتند کشتی اومده و رفته رو آب .

ولی خیلی غیر عادی بود . این امکان نداشت بابا چند روز روی کشتی باشه .

خیلی نگران بودیم . یادمه مامان میخواست بره  جزیره تا خودش بابا رو ببینه . که یکی از همکارای بابا زنگ زد و گفت بابا مریضه .

این روزهایی رو که مینویسم از اون روزهاییه که به تلخی برای ما گذشت .

توی اتاق بودم که صدای گریه مامان رو شنیدم . دیدم مامان داره چادرش رو سر میکنه و میخئاد بره .

گفتم :  چی شده ؟ چرا گریه میکنی ؟

گفت : بابات مریضه و حالش خوب نیست . تمام این چند روز رو بهمون دروغ گفتند . و حالا قراره بابات رو اعزام کنند بوشهر .

زنگ زدیم بوشهر و شوهر خاله ام گفت بابا رو یک ساعت دیگه با هواپیما میفرستند بوشهر .

مامان خونه و خواهر و برادر رو به من سپرد و رفت .

من تنها با دلهره و اضطراب .

....

جریان این بوده که بابا شب از کار میره خونه ، احساس میکنه قلبش درد میکنه . اول پشت گوش میندازه ولی وقتی میبینه خیلی اذیتش میکنه خودش میره بیماستان .

تا میرسه حالش بدتر میشه و بستریش میکنند . باب از هوش میره .

یادمه ماه محرم و صفر بود و مادر بزرگم (مادر مامان )هم اون موقع به خاطر مراسم جزیره بوده که یکی از پرستارهای اونجا میفرسته دنبال مادر بزرگم .

بابا در تا سکته پشت سر هم میکنه و میره توی کما .

مادر بزرگ میگه : وقتی رسیدم بیمارستان دیدم همه ناراحتند ( جزیره خیلی کوچیکه و همه هم دیگه رو میشناسند ) . رفتم پشت شیشه دیدمش . لاغر شود و با چشمای بسته . گریه کردم و از خدا شفا ش رو خواستم .

دکتر بهم گفت که حالش خوب نیست . دو تا سکته بد کرده .

رفتم حسینیه .

کنار منبر امام حسین نشستم و گریه کردم . گفتم : امام حسین سال هاست دارم بهت خدمت میکنم . سعی کردم بنده خوبی باشم . زندگیم رو. وقف خدمتت کردم .

گفتم : خدا اگر بخوای با من بد کنی و دامادم رو ازم بگیری . دیگه هیچ کاری برای امام حسین نمیکنم . خدا رو قسم دادم به امام حسین و حضرت ابوالفضل . خدا دیگه طاقت داغ ندارم .

پسرم رو بردی ، ننالیدم . گفتم امانت بوده .

شوهرم رو بردی . صبوری کردم .

حالا دیگه نمیتونم .

نمازم رو خوندم و کتاب دعام رو برداشتم و رفتم بیمارستان .

شروع کردم دعای توسل خوندن .

شب رفتم خونه و دوباره فردا صبح برگشتم بیمارستان و شروع کردم به دعا خوندن .

کنار در اتاق نشسته بودم . یه دفعه صدای جیغ شندیم و دیدم همه ریختند توی اتاق و دارن بهش شوک میدند . نتونستم روی پاهام بایستم .

افتادم و نشستم و از خدا خواستم . از خدا دامادم رو خواستم .

پرستاری که اومد بیرون گفت : تموم کرده .

شکستم ونشستم و التماس کردم به خدا .

نمیدونم چقدر گذشت ، یکی از پرستارها با چشمای قرمز و پف کرده اومد و گفت : برگشت . برگشت .

و من برگشتم حسینیه و از خدا تشکر کردم .

....

بابا برای 6 دقیقه میره و با شوک برش میگردونند و به خاطر وخیم بودن حالش اعزامش میکنند بوشهر .

....

مامان رفت . بعد از چند روز که اونجا زیر نظر بوده . مامان میخواد که بابا رو بیارند شیراز .

به خاطر دکتر و بیمارستان های بهتر .

....

چه روزهایی به من گذشت قابل وصف نیست . اصلا .

5 سال بود که به خودم اجازه مرور این خاطرات رو نداده بودم .

بابا رو آوردند شیراز .

همه اومده بودند . عمه و عموهام . مادر جونم ( مامان بابا ) .

باید ساعت ملاقات میرسید تا مابتونیم بریم بابا رو ببینیم .

اول من رفتم .

باب رو دیدم که چقدر لاغر و ضعیف شده بود . که چقدر پژمرده شده بود . این همه دستگاه برای چی بهش وصل بود.

من رو دید و چشماش بارونی شد .  عمه بهم گفت : تو گریه نکن برای بابات خوب نیست . و چقدر این خودادری از ریختن اشک سخت بود .

چشمام توی چشمای خیس بابام بود .

چقدر دوست داشتم این چشما رو.

چقدر زیبا و دوست داشتنی بود این صورت بابا .

از خدا تشکر کردم از اینکه بابا رو یه بار دیگه به ما هدیه داده بود .

داداشم اومد و تا بابا رو دید . صورتش رو گذاشت رو صورت بابا و گریه کرد .

من طاقت دیدن این چیزها رو نداشتم . عمه من و داداش رو برد بیرون . و من داداش توی بغل هم گریه کردیم و خدا رو شکر .

چه روزهای تلخی بود .

از اون روز تا حالا که بیشتر از 5 سال میگذره من هر لحظه و پای تمام نمازهام سجده شکر به جا میارم از اینکه خدا سلامتی بابا رو بهش برگردوند و یه بار دیگه اون رو به ما هدیه داد . و من بیشتر از هر لحظه قدر بابا رو میدونم و به خاطر نعمت داشتنش خدا رو صد هزار مرتبه شکر .

ولی یه ترس همیشه باهامه .

بزرگترین ترس زندگی من .

بابا به خاطر سیگار حالش بد شده بود . سیگار رو برای همیشه ترک کرد . طوری که از سیگار متنفره .

....

یک ماهی رو مامان به خانواده امیر اجازه نداد بیان . فقط یه بار برای عیادت بابا اومدند .

و بعد از یک ماه رفت و آمدها شروع شد .

همه چیز خوب پیش می رفت و توی تحقیق ها هیچ چیز بدی نبود .

میدونستم که امیر خیلی دوستم داره و خیلی خوبه .

من هم حس خیلی خوبی بهش داشتم . همه چیز به خوبی پیش میرفت و بابا هم نسبت بهش حس خوبی پیدا کرده بود .